Dolblij ben ik altijd als ik “lotgenoten” zie dolen. Even weet ik weer dat ik niet de enige ben die soms als een kip zonder kop aan het rennen is. Ik vind het moederschap meestal heel erg leuk en ik vind eigenlijk dat het me op de meeste puntjes best goed af gaat. Er zullen altijd mensen zijn die van mening zijn dat het anders moet en die je van fijne “tips” voorzien. Ik probeer dan altijd te denken aan het ene oor en het andere oor….als je begrijpt wat ik bedoel.

Hoe het echt is

De realiteit is namelijk niet altijd even rooskleurig, in feite is het bikkelen en dweilen met de kraan open. Maar zolang je blijft lachen en af en de humor er van kan inzien komt het wonderbaarlijk op zijn pootjes terecht. Ik denk namelijk dat het maar bij heel weinig mensen perfect loopt. Als ik voor mezelf mag spreken heb ik ‘s ochtends altijd het idee dat de klok 10 minuten wordt terug geschroefd. Net op de valreep…(of net ernaast het is maar hoe je het bekijkt) lever ik de kinderen af op school. Om er vervolgens achter te komen dat ik Flip de beer in de auto heb laten staan. Ik roep tegen Suus dat het stukje en de foto’s van Flip echt later nog komen. Het gaat me namelijk niet nog een keer gebeuren dat ik na 1 jaar het Flip boek vind tussen een stapel boeken.  Ook vriendenboekjes vind ik echt een crime. Ze liggen altijd minmaal 4 maanden bij mij in huis en daar moet ik dan ook meestal achter komen nadat de Juf een “wie heeft mijn vriendenboekje” oproep op de klasdeur heeft geplakt.

Snel, haast en tijdgebrek

Snel nog even brood halen op woensdagmiddag, ik parkeer de auto voor school. Bij Jack breekt alarmfase 2 aan. In de houtgreep neem ik hem krijsend mee naar huis, met in mijn kielzog de overige 3 kinderen met alle 3 een speelvriendje. Als we met zijn 8’en voor de deur staan kom ik erachter dat ik de auto nog bij school heb staan…maar het kan erger hoor, ik ben ook eens thuis aangekomen om er vervolgens achter te komen dat ik Jack op het schoolplein heb laten staan.

Thuis moet er naast gespeeld ook gegeten en gedronken worden. De oudste 2 oefenen met frisse tegenzin wat “huiswerk” van school. Op mijn werkdagen storm ik rond 17.50 het huis binnen om vervolgens rond 18.00 te vertrekken voor paardrijden of voetbal. In die 10 minuten hebben we gegeten (man heeft al gekookt) en 3 kinderen in bad gedaan.

De volgende ochtend moeten er 1 een lege fles mee naar school, nummer 2 heeft op vrijdagmiddag een stamboom meegekregen die maandag ingevuld mee moest inclusief familiefoto en nummer 3 heeft takken en bladeren nodig voor school. Oja mam en donderdag moet ik in mijn paardrijtenue naar school…en we gaan mozaiken op de BSO dus ik moet ook een set oude kleren mee en een oude doek want het is een vies klusje.

Af en toe (als ik op het toilet zit) leg even mijn hand op mijn hart om te voelen of het nog klopt. Ik weet in ieder geval wel zeker dat ik leef en tot in de minuutjes mijn tijd benut, time management noemen ze dat toch?